Bir sabah aynaya baktığında
Çizgilerden bir resim sunulacak
Gidip de dönecek
Söz vermişti
Bir gün mutlaka
Ve güneş elini bıraktığında
Mevsimlerden bir bahar solunacak
Solup da gidecek
Hep gitmiştir
Bir gün mutlaka
Beni bilmez orada
Bekledim yanında
Yürüyünce yanarsın
Yanarsın bi daha
Beni bilmez orada
İçine attıklarında
Büyüyünce yanarsın
Yanarsın bi daha
Bir sabah dilimin ucunda
Eskilerden bir huzur bulunacak
Şehirler boyunca aklımdaydın
Bir gün mutlaka
Beni bilmez orada
Bekledin yanında
Yürüyünce yanarsın
Yanarsın bi daha
Beni bilmez orada
İçine attıklarında
Büyüyünce yanarsın
Yanarsın bi daha
“Büyüdük sanıp boş yere kırdılar oyuncaklarımızı, bir bahar umuduyla ne varsa yıkıp yok yere gittiler. Oysa gerçeğin merhametsiz duvarlarına çarpınca ne bahar geldi bir daha topraklarına ne de ellerinde bir damla umut kaldı. Yine de ben, mevsimler boyu yaşayacak ve şehirler boyunca elbet bir gün aklına mutlaka düşeceğim.”
Beyazlar yanıyor sabaha kadar,
Günahım bilmem nedir?
Geri dönülen eksik baharların tamamı bilirim sendedir.
