Canfeza Çöl şarkı sözleri yayınlandı. Keyifle dinlemenizi dilerim. Ama pek mümkün değil gibi..
Birini çok sevdim, onu çok üzdüm.
Belki onunkine eşit değil hüznüm.
Harbi kadındır; dobradır, düzdür.
Ciğerlerimdeki katranı o süzdü.
Yalnız hissetmemi sağladı,
O yokken yalnızım, anladım.
Yalnız adımlarken dağları,
Adımlarıma pişmanlıklar bağladım.
Onu, beni sevdiğine pişman ettim,
Bu hal, beni kendime düşman etti,
Biliyorum bana çok güç sabretti,
Bense bu sabrını darp ettim.
Bana olan güveniyle yattım,
Aşk güneşi sonsuza dek battı.
Bana verdiği emaneti sattım,
Hak etmediği ihaneti tattı.
Bana gerçek beni hatırlattın,
Hatırladıkça da tırlattım.
Sana mutluluğu çok gördüm,
Çünkü çok mutlu, çok kördüm.
Bencildim sarhoşken sayende,
Sarhoştum her gece himayende,
Bütün güzellikler tek bir alemde,
Tabii, bu alem önce sana binaen de…
Sökülmen mümkün değil içimden acısız,
Ki canım, canımın en küçük yapı taşısın.
Yüreğim yangın yeri nefessiz bacasız,
Bu hengamede seni canlı tutmak cabası.
Kader nasıl izin verir güneş ve yaza,
Biz hala ayrıyken kavuşmaya,
Çok geliyor geceler gün eşken aza,
Sığmıyorken dualar avuçlara.
Dualar gerçek olmasa bile,
Gerçekler dua olabilir yine,
Gönül yolundan geçeni bile,
Geçip gitmeyecekten dile.
Ay yüzlüm bulutların arkasında,
Gönül bir güzellik beklemiyor kasımdan.
Güneş hapis yatar parkasında,
Ben doymuyorum, sen harikasın da.
Saç tellerin peşinden koşturur yelleri,
Ruhumla bedenimi kavuşturur ellerin.
Ayakların aşar binbir türlü engeli,
Nefesin yarar göğü, bozar tüm dengemi.
Seni bir kez gördüm ya, görmesem de olur,
Sevdiğimi gözlerimde görmesen de olur.
Sevmediğini anladıktan sonra beni,
Sevdiğimi gözlerinden öpmesem ne olur?
Ne olur şimdi ansızın beni bulsan,
Sen sussan, ben hala seni duysam,
Bırakmam bir kez daha seni bulsam,
Susmam, bir anlık olsun beni duysan.
Ne hissettiğimi inan ben de çözemedim,
Giz kalbe büyük gelmese de göze gelir.
Yedi milyar insan toplanmışız bir yerde,
Yiyip bitiriyoruz şekerden bir gezegeni.
Öyle bir zaman ki; şekerim bile acı,
Şekerden evlerde yaşayanlar baş tacı.
Akıl acı öldürür, taş bağcı,
Ben şeker hastasıyım, acı benim ilacım.
Duvarlarına çarpa çarpa çıkışa yürür,
Terk ederim kalbini çünkü ben hürüm.
Yarama boca eder zaman denen kürü,
Sabrederim, zamanla içimde sen çürür.
Sanma ki sana meyilim, bağım var,
Ölesiye kavruluyorum kendi yağımda.
Ben her zaman uçmaktan yanayım da,
Bir ağırlık beni her an çekiyor ayağımdan.
Bu yüzden hiç göklere kalkmadı başım,
Bitiremedim tümüyle içimdeki savaşı.
Şeref suyum, kan aşım,
Ya suyum elden gider, ya başım!
Dönmektense ölmeyi yeğlerim,
Ölmektense dönmeni.
Dönmendense ölmeni,
Ölmendense dönmeni yeğlerim.
Onlar sefalarını süremeyecekken,
Öyle ağlayacağım ki; gülemeyecekler.
Sel olacak, alacak civarı,
Bir başka gün daha göremeyecek kent.
Günler gece olacak, geceler ecel,
Günleri boş verdim, gecelere gel,
Yüzünü görmeme geceler engel,
İnşallah ecel güzel bir gece seçer.
Ne istediğini bilsem, o olurum,
Hazır bulamamışken kendi yolumu.
Sen ne haldeysen o durumum,
Çünkü benim için en oluru bu.
En oluru senin yerine koymak beni,
Senin yerine, seninle doyurmak kendimi,
Ne bende sen eskidi, ne sende ben yeni,
Neşemde sen yeli, kesemde sen desenleri.
Öldü masumiyetin, yattığı koğuşta,
Şimdi kalbinin odalarında fuhuş var,
Özgürlüğe mahkumsun doğuştan,
Belki bir anahtar yaparsın bu huşla.
